Aoyue Refrigeration มีระบบบำบัดน้ำเสียขั้นสูง ในปี 2013 เพื่อตอบสนองต่อเสียงเรียกร้องของรัฐบาล เราได้จัดตั้งระบบบำบัดน้ำเสียของเราเอง น้ำเสียอุตสาหกรรมสามารถระบายออกได้หลังจากได้รับการบำบัดด้วยน้ำเสียและเป็นไปตามมาตรฐานการปล่อยแล้วเท่านั้น.

โดยทั่วไป เราแบ่งกระบวนการบำบัดออกเป็นสี่ขั้นตอนหลัก: การบำบัดเบื้องต้น การบำบัดทางชีวภาพ การบำบัดขั้นสูง และการบำบัดตะกอน หัวใจหลักของการบำบัดน้ำเสียสมัยใหม่คือการบำบัดด้วยจุลินทรีย์ (แบคทีเรีย) เทคโนโลยีชีวภาพที่เพาะเลี้ยงจุลินทรีย์ให้กินมลพิษในปัจจุบันเป็นเทคโนโลยีบำบัดน้ำเสียที่มีประสิทธิภาพ คุ้มค่า และเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากที่สุดในบรรดาวิธีการบำบัดทั้งหมด

1.การประมวลผลล่วงหน้า

การบำบัดล่วงหน้ามีไว้สำหรับบริการบำบัดจุลินทรีย์ (แบคทีเรีย) ในภายหลัง (ยกเว้นน้ำเสียส่วนเล็กๆ ที่ไม่ได้ใช้การบำบัดด้วยจุลินทรีย์) เนื่องจากเป็นจุลินทรีย์ ย่อมมีข้อกำหนดพื้นฐานบางประการอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งเป็นไปตามเงื่อนไขเพื่อความอยู่รอดก็จะยิ่งเติบโตมากขึ้นและจะบำบัดน้ำเสียได้ดีขึ้น เช่น อุณหภูมิ จุลินทรีย์ส่วนใหญ่เจริญเติบโตได้ดีที่สุดที่อุณหภูมิ 30-35 องศาเซลเซียส โดยมีค่า pH อยู่ที่ 6-8 และไม่มีสารยับยั้งหรือเป็นพิษ มลพิษควรรับประทานได้ง่าย เช่น ของที่คล้ายกับผลไม้ไม่ใช่พลาสติก อีกทั้งปริมาณน้ำไม่ควรสูงหรือต่ำเกินไปในระยะเวลาหนึ่งเพื่อป้องกันจุลินทรีย์ไม่ให้ตายหรืออดอยากเป็นต้น

ดังนั้นจึงมีวิธีการประมวลผลเบื้องต้นดังต่อไปนี้เป็นหลัก:

ตะแกรง: จุดประสงค์ของตะแกรงคือเพื่อขจัดเศษขนาดใหญ่ เช่น แถบผ้า แผ่นกระดาษ ฯลฯ ออกจากน้ำ เพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบต่อการทำงานของปั๊มน้ำในอนาคต สระน้ำควบคุม: ในระหว่างการดำเนินงานของโรงงาน มักจะจำเป็นต้องระบายน้ำและไม่ระบายน้ำในเวลาเดียวกัน ปล่อยน้ำหนาในเวลาเดียวกัน และปล่อยน้ำเบาในเวลาเดียวกัน ความผันผวนมีความสำคัญ แต่การประมวลผลในภายหลังควรจะค่อนข้างสม่ำเสมอ สระน้ำควบคุมคือถังเก็บน้ำ ซึ่งน้ำจากโรงปฏิบัติงานและช่วงเวลาต่างๆ จะถูกรวมรวมไว้ในสระเดียว โดยปกติแล้วสระนี้จะต้องมีมาตรการกวน เช่น การเติมอากาศหรือการกวนเชิงกล เพื่อผสมน้ำต่างๆ ให้เข้ากัน หากความเป็นกรดและด่างหลังผสมไม่อยู่ระหว่าง 6 ถึง 9 มักต้องเติมกรดหรือด่างเพื่อปรับ

อุปกรณ์ควบคุมอุณหภูมิ: มีวัตถุประสงค์เพื่อปรับอุณหภูมิให้อยู่ในช่วงที่จุลินทรีย์สามารถทนได้ โดยปกติจะเป็นหอทำความเย็นหรือเครื่องทำความร้อน หากอุณหภูมิอยู่ในช่วงดังกล่าว ก็สามารถละเว้นส่วนนี้ได้

การปรับสภาพการให้ยา หากมีสารแขวนลอยมากเกินไปหรือมีสารมลพิษในน้ำในปริมาณมาก เพื่อลดแรงกดดันในการบำบัดจุลินทรีย์ โดยทั่วไปจะมีการเติมสารเคมีเพื่อลดส่วนหนึ่งของสารมลพิษและสารแขวนลอย อุปกรณ์ที่ติดตั้งที่นี่มักจะเป็นถังลอยอากาศหรือถังตกตะกอน การล้างพิษและการรักษาการทำลายโซ่ โดยทั่วไปวิธีบำบัดนี้ใช้สำหรับการบำบัดน้ำเสียที่มีความเข้มข้นสูง ย่อยสลายยาก และเป็นพิษในอุตสาหกรรมเคมี ยา และอุตสาหกรรมอื่นๆ วิธีการทั่วไปได้แก่ เหล็กคาร์บอน เฟนตัน ปฏิกิริยาด้วยไฟฟ้า และอื่นๆ ด้วยวิธีการเหล่านี้ ปริมาณมลพิษมักจะลดลงอย่างเห็นได้ชัด และบางสิ่งที่จุลินทรีย์ไม่สามารถกัดได้ก็สามารถถูกตัดออกเป็นส่วนของปากที่ดี เปลี่ยนสารพิษให้เป็นสารพิษที่ไม่เป็นพิษหรือเป็นพิษต่ำ

2. ส่วนการบำบัดจุลินทรีย์

พูดง่ายๆ ย่อหน้านี้หมายถึงบ่อหรือถังบางแห่งที่เพาะเลี้ยงจุลินทรีย์เพื่อกินมลพิษ ซึ่งแบ่งออกเป็นระยะไร้ออกซิเจนและแอโรบิก

ระยะแอนแอโรบิกตามชื่อคือ ระยะกระบวนการที่จุลินทรีย์แบบไม่ใช้ออกซิเจนได้รับการปลูกฝังเพื่อใช้มลพิษ คุณลักษณะที่สำคัญของขั้นตอนนี้คือพยายามป้องกันไม่ให้แหล่งน้ำปล่อยออกซิเจนให้ได้มากที่สุด ผ่านส่วนแอนแอโรบิก มลพิษส่วนใหญ่สามารถรับประทานได้ ในเวลาเดียวกัน เป็นเรื่องน่าทึ่งที่มลพิษบางชนิดที่ไม่สามารถถูกสิ่งมีชีวิตแอโรบิกกัดได้นั้นสามารถถูกตัดออกเป็นส่วนเล็กๆ ที่ง่ายต่อการรับประทาน และยังสามารถผลิตผลพลอยได้ที่มีคุณค่า เช่น ก๊าซชีวภาพ อีกด้วย

ส่วนแอโรบิกเป็นส่วนของการเพาะเลี้ยงจุลินทรีย์ซึ่งออกซิเจนจำเป็นต่อการดำรงชีวิต อุปกรณ์ที่ต้องติดตั้งในขั้นตอนนี้คือระบบเติมออกซิเจนซึ่งเติมออกซิเจนในน้ำเพื่อให้จุลินทรีย์หายใจ ในขั้นตอนนี้ จุลินทรีย์สามารถบริโภคสารมลพิษอย่างบ้าคลั่งโดยการให้ออกซิเจนอย่างเพียงพอ ควบคุมอุณหภูมิและ pH และลดความเข้มข้นลงอย่างมาก และต้นทุนที่คุณใช้นั้นเป็นเพียงค่าไฟฟ้าของพัดลมชาร์จออกซิเจนเท่านั้น มันไม่ค่อยคุ้มทุนเหรอ? แน่นอนว่าจุลินทรีย์จะยังคงสืบพันธุ์และตายต่อไป แต่โดยรวมแล้ว พวกมันแพร่พันธุ์เร็วขึ้น ซากศพของจุลินทรีย์ที่ใช้ออกซิเจนและแบคทีเรียบางชนิดรวมกันเกิดเป็นตะกอนเร่ง น้ำทิ้งมีตะกอนเร่งจำนวนมากซึ่งจะต้องแยกออกจากน้ำ ตะกอนเร่งหรือที่เรียกว่าจุลินทรีย์ ส่วนใหญ่จะถูกรีไซเคิลและป้อนลงในถังแอโรบิก ในขณะที่ส่วนเล็กๆ จะถูกปล่อยทิ้งให้แห้งและขนส่งน้ำ

3. การรักษาขั้นสูง

หลังจากบำบัดจุลินทรีย์แล้วความเข้มข้นของสารมลพิษในน้ำจะไม่สูงหรือต่ำมากอีกต่อไปแต่อาจมีตัวชี้วัดบางตัวที่เกินมาตรฐาน เช่น ปลาคอด แอมโมเนียไนโตรเจน โครมาติซิตี้ โลหะหนัก เป็นต้น ณ เวลานี้ จึงมีการบำบัดต่อไป จำเป็นสำหรับมลพิษที่แตกต่างกันออกไป โดยทั่วไปมีวิธีการต่างๆ เช่น การลอยตัวของอากาศ การตกตะกอนทางเคมีกายภาพ การบด การดูดซับ เป็นต้น

4. ระบบบำบัดตะกอน

โดยพื้นฐานแล้ว วิธีการทางเคมีและชีวภาพจะทำให้เกิดตะกอนในปริมาณมาก ซึ่งมีความชื้นสูงเกือบ 99% จำเป็นต้องกำจัดน้ำส่วนใหญ่ออก ณ จุดนี้ควรใช้เครื่องขจัดน้ำออกซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยเครื่องจักรที่ใช้สายพาน เครื่องเฟรม เครื่องหมุนเหวี่ยง และเครื่องเรียงซ้อนแบบสกรู เพื่อบำบัดน้ำในตะกอนให้เหลือประมาณ 50% -80% แล้วจึงขนส่งไปยังสถานที่ฝังกลบ โรงไฟฟ้า , โรงงานอิฐ และสถานที่อื่นๆ